Beeldend Kunstenaar Joek van Draanen
26-6-1942
Hoe voltrok zich eigenlijk de geboorte van die kleine bouwwerken van Joek van Draanen die door hun geometrische ernst zo'n monumentaal archaïsch gezag uitstralen, soms evenwel door een ladder -of twee- bemanteld met een vermoeden van herbergzaamheid. Hoe ging dat precies om die glasharde massa met een vurige oven tot vloeiende medewerking te verleiden, tot vormcompromissen met behoud van heldere zeggingskracht, tot vormen die omhoog willen reiken.
 Hoe vonden die doorzichtige mensfiguurtjes hun vorm, die in stugge breekbare onverzettelijkheid maar zelden een hand of arm uitsteken, maar geruggensteund, bezield door een altijd nabij en onvervreemdbaar bronzen alter ego, een ander ik, dat wij herkennen, dat ook onze geheimen, verlangens en twijfels bewaart, dat ons in staat stelt te zeggen: 'ik denk, dus besta ik' en zelfs te vragen: 'bin ich's oder bin ich 's nicht?' Maar ook dat moest éérst wórden..
 
Joek", is al geruime tijd actief als beeldend kunstenaar. Als zoon van een edelsmid, is de kunst hem als het ware met de paplepel ingegoten. Vanaf zijn prille jeugd vertoefde hij in het atelier van zijn vader, waarbij hem gevoelswaarde en techniek werden aangeleerd. Een HBO opleiding en lessen van diversen kunstenaars gaven hem de spirit, dat het kunstenaars bloed moet kloppen en stromen door de aderen, zoals het in oorsprong door zijn vader is aangeleerd.
 
Voor het werk wat Joek maakt, geldt steeds de gevoelswaarde op diverse metaforische niveaus. Het werk is gemaakt van het harde glas, gecombineerd met brons. Met deze materialen is hij in staat om een sculptuur te vormen met een uniek aangezicht. De groen harde massa van het gesmolten glas blijft in beginsel transparant. Maar de wereld er achter is de wereld ervoor geworden; de wereld er achter ontwaren we niet, wel de wereld in het plastiek; het zuigt onze blikken op en biedt ons een sfeer die we als beschouwer zelf het best kunnen invullen. Als we de plastieken tegen het licht houden ontstaat er een nieuwe wereld, een nieuwe sfeer en extra dimensie.
 
De werken hebben vaak een bijzonder thema voor een glaskunstenaar, niet zozeer door het onderwerp maar vooral door de combinatie van onderwerp en materiaal.
De sculpturen, abstract of abstraherend, vormen de toegangspoort niet tot de wereld die er achter schuil gaat maar het nodigt ons uit er deelgenoot van te worden.